Een aantal van de vroegste van alle bekende kunst (prehistorische grot- en rotskunst) bevat wilde dieren. Het kan echter beter beschouwd worden als kunst over voedsel, in plaats van kunst over wilde dieren als zodanig.
- Voor veel van de rest van de kunstgeschiedenis in de westerse wereld was kunst die het wild in beeld brengt dan ook grotendeels afwezig, omdat de kunst in deze periode vooral werd gedomineerd door enge perspectieven op de werkelijkheid, zoals religies. Het is pas meer recentelijk, als de samenleving en de kunst die zij produceert, zich bevrijdt van zulke enge wereldvisies, dat de kunst van de wilde dieren floreert.
- Wilde dieren zijn ook een moeilijk onderwerp voor de kunstenaar, omdat het moeilijk is om ze te vinden en nog moeilijker is om ze stil te houden in een pose, lang genoeg om ze zelfs te schetsen, laat staan te schilderen. Recente ontwikkelingen zoals de fotografie hebben dit veel gemakkelijker gemaakt en zijn ook kunstvormen op zich. Wildkunst is nu dus veel gemakkelijker te realiseren, zowel nauwkeurig als esthetisch.
De geschiedenis en de ontwikkeling van de wildkunst
Kunst over wilde dieren begon als een weergave van vitale voedselbronnen, in de prehistorie. In het begin van de geschiedenis lijkt de westerse wereld zich lange tijd afgesloten te hebben van de natuurlijke wereld, en dit wordt weerspiegeld in het gebrek aan kunst over wilde dieren in het grootste deel van de kunstgeschiedenis. Meer recentelijk zijn de samenlevingen, en de kunst die ze produceren, veel ruimdenkender geworden. Wilde dieren zijn iets om zich over te verwonderen, omdat er voor het eerst nieuwe gebieden in de wereld werden verkend, iets om op te jagen voor het plezier, om esthetisch te bewonderen, en om te behouden. Deze interesses worden weerspiegeld in de wildlife kunst die wordt geproduceerd.
Wildkunst in de prehistorie.
De vroegst bekende grotschilderingen zijn ongeveer 40.000 jaar geleden gemaakt, de Opper-Paleolithische periode. Deze kunstwerken zijn misschien meer dan een versiering van woonruimtes, want ze bevinden zich vaak in moeilijk toegankelijke grotten die geen tekenen van menselijke bewoning vertonen. Wilde dieren maakten in die tijd een belangrijk deel uit van het dagelijkse leven van de mens, met name wat betreft de jacht op voedsel, en dit wordt weerspiegeld in hun kunst. De religieuze interpretatie van de natuurlijke wereld wordt ook verondersteld een belangrijke factor te zijn in de weergave van dieren en vogels in deze tijd.
Wat zijn grotschilderingen en welke types zijn nu echt populair?
Waarschijnlijk de beroemdste van alle grotschilderingen, in Lascaux (Frankrijk), omvat het beeld van een wild paard, dat een van de vroegst bekende voorbeelden is van de kunst van het wild. Een ander voorbeeld van grotschilderingen van wilde dieren is die van rendieren in de Spaanse grot van Cueva de las Monedas, waarschijnlijk geschilderd rond de tijd van de laatste ijstijd. De oudste bekende grotschilderingen (misschien rond 32.000 jaar oud) zijn ook in Frankrijk te vinden, bij de Grotte Chauvet, en stellen paarden, neushoorns, leeuwen, buffels, mammoeten en mensen voor, vaak jagend.
Het schilderen van wilde dieren is een van de meest voorkomende vormen van grotkunst. Onderwerpen zijn vaak grote wilde dieren, waaronder bizons, paarden, oerossen, leeuwen, beren en herten. De mensen van deze tijd hadden waarschijnlijk een relatie met de natuurlijke wereld, meestal in termen van hun eigen overleving, in plaats van zich ervan te scheiden.
Grotschilderingen die in Afrika zijn gevonden bevatten vaak dieren
Grotschilderingen uit Amerika omvatten diersoorten zoals konijn, poema, lynx, hert, wilde geit en schaap, walvis, schildpad, tonijn, sardine, octopus, adelaar en pelikaan, en staat bekend om zijn hoge kwaliteit en opmerkelijke kleur. Rotstekeningen gemaakt door Australische Aboriginals omvatten zogenaamde “X-ray” schilderijen die de botten en organen laten zien van de dieren die ze afbeelden. Schilderijen op grotten/rotsen in Australië omvatten lokale soorten dieren, vissen en schildpadden.
